<div><b>W kwestiach społecznych Partia Demokratyczna opowiada się </b>za reformą finansowania kampanii, prawami LGBT, reformą wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych i reformą imigracyjną, a także surowszymi przepisami dotyczącymi broni, prawem do aborcji i reformą narkotykową. </div><div><br /></div><div>W XXI wieku Partia Demokratyczna przesunęła się znacząco na lewo w kwestiach społecznych, kulturowych i religijnych. <br /></div><div><h2>Partia Demokratyczna - historia</h2></div><div>Korzenie Partii Demokratycznej, podobnie jak w przypadku <b><a href="https://wydarzenia.interia.pl/tematy-partia-republikanska,gsbi,1025">Partii Republikańskiej</a></b>, sięgają <b>Partii Demokratyczno-Republikańskiej</b>, założonej przez Thomasa Jeffersona, Jamesa Madisona i innych wpływowych przeciwników konserwatywnych federalistów w 1792 roku. Partia została rozwiązana przed utworzeniem współczesnej Partii Demokratycznej. </div><div><b><br /></b></div><div><b>Historycy twierdzą, że współczesna Partia Demokratyczna została po raz pierwszy zorganizowana pod koniec lat 20. XIX wieku wraz z wyborem Andrew Jacksona na siódmego prezydenta Stanów Zjednoczonych</b>. Została zbudowana głównie przez Martina Van Burena, który zgromadził szeroką kadrę polityków w każdym stanie, którzy opowiadali się za bohaterem wojennym Andrew Jacksonem z Tennessee. <b>To sprawia, że Partia Demokratyczna jest najstarszą aktywną frakcją polityczną na świecie</b>. </div><div><br /></div><div>Od czasu nominacji <b>Williama Jenningsa Bryana</b> jako kandydata na prezydenta w 1896 roku, partia generalnie pozycjonuje się na lewo od <b>Partii Republikańskiej </b>w kwestiach gospodarczych. Od 1948 roku nastąpiła<b> liberalizacja poglądów Partii Demokratycznej</b> w kwestii praw obywatelskich, chociaż konserwatywne frakcje sprzeciwiające się temu kierunkowi przetrwały w południowych stanach do 1960 r. </div><div><h2>Partia Demokratyczna - nazwa i symbole </h2></div><div><b>Symbol, który jest najczęściej wiązany z Partią Demokratyczną to osioł</b>. Przeciwnicy Andrew Jacksona przekręcili jego imię na<b> „jackass”</b> jako określenie głupiego i upartego zwierzęcia. Jednak demokraci polubili ten tytuł i go podchwycili, a wizerunek osła przetrwał i ewoluował.</div><div><br /></div><div>Najstarsze przedruki osła powiązanego z Demokratami pochodzą z karykatury Thomasa Nasta z 1870 roku w Harper's Weekly. Inni karykaturzyści podążyli za Nastem i używali <b>osła jako symbolu demokratów, a słonia - Republikanów. </b></div><div><br /></div><div>Na początku XX wieku tradycyjnym symbolem Partii Demokratycznej w stanach Indiana, Kentucky, Oklahoma i Ohio był kogut, w przeciwieństwie do republikańskiego orła. </div><div><br /></div><div>Ten symbol nadal pojawia się na kartach do głosowania w Indianie, Kentucky, Oklahomie i Wirginii Zachodniej. <b>Kogut został przyjęty jako oficjalny symbol narodowej Partii Demokratycznej</b>. Z kolei w stanie Nowy Jork symbolem karty do głosowania demokratów jest pięcioramienna gwiazda. </div><div><br /></div><div>Chociaż obie główne partie polityczne (i wiele mniejszych) używają tradycyjnych amerykańskich kolorów: czerwonego, białego oraz niebieskiego w swoim marketingu, to <b>od wieczoru wyborczego 2000 r. niebieski stał się kolorem identyfikującym Partię Demokratyczną, a czerwony - Partię Republikańską</b>. </div><div><br /></div><div>Tej nocy po raz pierwszy wszystkie główne sieci telewizyjne użyły tego samego schematu kolorów na mapie wyborczej: niebieskie stany dla Ala Gore'a (kandydata demokratów) i czerwone stany dla George'a W. Busha (kandydata Republikanów). Od tego czasu kolor niebieski jest szeroko stosowany przez media do reprezentowania Partii Demokratycznej. </div><div><br /></div><div><b>We wrześniu 2010 r. Partia Demokratyczna zaprezentowała swoje nowe logo, które zawierało niebieskie „D” wewnątrz niebieskiego okręgu na białym tle</b>. Jest to pierwszy oficjalny logotyp partii. Od tego czasu symbol osła funkcjonuje półoficjalne w przekazie marketingowym demokratów.</div>